در ایّامی که در قزوین، امام جماعت بودم، مدّتی به سیر و سلوک پرداختم، به قدری پیش رفتم که پرده ها از جلوی چشمم برداشته شد، دیوارها در برابر من حائل نبود، در خانه نشسته بودم، رهگذرها را در کوچه و خیابان می دیدم. روزی در کنار سجّاده نشسته بودم، صدایی از زیر سقف اطاق شنیدم که گوینده‌ای خطاب به من گفت: حالا که به این مقام رسیده‌ای، اگر بخواهی به مدارج بالاتر و مقامات والاتر برسی، فقط یک راه دارد و آن ترک اعمال ظاهری است!!
در سال های اخیر، کشور ما مواجه با پدیده‌ای نامبارک شده که اصطلاحاً از آن به "عرفان های دروغین" یا "عرفان های ساختگی" تعبیر می شود. گروهی با بهره گیری از سادگی و صداقت مردم و با نشان دادن چند کشف و کرامت، مریدان ساده لوح را فریب داده و با خود همراه می سازند و از این طریق به شهرت، محبوبیّت و گاه ثروت و دارایی دست می یابند.
افرادی که به گرد این عارف نماها جمع شده و شیفته و واله آنها شده‌اند، در پاسخ ناصحانی که این افراد را از پیروی کورکورانه مدّعیان دروغین و معنویّت نهی می کنند؛ به کارهای خارق العادّه و کشف و کرامّت هایی که از آنان دیده‌اند، استدلال کرده و می گویند اگر آنها به دروغ ادّعای عرفان و معنویّت می کنند، پس این کشف و کرامّت ها از کجاست؟!
برای روشن شدن این موضوع که امروزه سبب دل مشغولی بسیاری از خانواده ها شده است، در این مقاله برخی از پرسش های مطرح در این زمینه را بررسی می کنیم:
ریاضت های شیطانی
نخستین پرسش مطرح در این زمینه، این است که: آیا نشان دادن کشف و کرامات و انجام کارهایی که برای مردم عجیب و خارق العادّه جلوه می کند، لزوماً به معنای این است که صاحب آن کرامات اهل معناست و در رابطه‌ای الهی به این توانمندی ها دست یافته است؟
در پاسخ این پرسش باید گفت: قطعاً هیچ ملازمه‌ای میان اظهار کشف و کرامات و حقّانیت ظاهر کنندۀ آنها وجود ندارد، چون رسیدن به این مقامات هم از طریق سیر و سلوک شرعی و انجام ریاضت های الهی و هم از طریق غیرشرعی و انجام ریاضت های شیطانی امکان پذیر است، بنابراین نمی توان به مجرّد ملاحظۀ امور عجیب و غیرعادی از یک نفر، حکم به الهی و صادق بودن آن فرد کرد و همواره باید این احتمال را داد که شاید او این توانایی ها را از راه های غیرشرعی و غیرالهی به دست آورده باشد.
برای روشن شدن این موضوع، توجّه شما را به حکایتی عجیب و شنیدنی جلب می کنم.
آیت الله سیّد علی علم الهدی (1273 ـ 1351 ش.) در کتاب ارزشمند "مناظره با دانشمندان" می نویسد:
مؤلّف گوید: مرحوم والد ماجد برای ما نقل کرد: در ایّام تحصیل من در نجف اشرف که در عهد ناصرالدّین شاه بود، شخصی به نام ابراهیم خان، مستوفی دیوان اعلا، به نجف اشرف آمد، تا یک سال وارد شهر نشد، فقط مشک را از شطّ پر آب می کرد و در بین نجف و کوفه سقّایی می کرد و به افرادی که بین نجف و کوفه رفت و آمد می کردند، آب می داد.
پس از یک سال وارد شهر شد، به عبادت و ریاضت پرداخت، رفته رفته مقاماتی پیدا کرد، مردم عوامّ نجف مرید او شدند و کشف و کراماتی از او می دیدند و حوائج خود را از او می طلبیدند.
کار به جایی رسید که منزل او زیارتگاه عرب و عجم شد، مردم عوام کم‌کم دسته دسته به زیارتش می رفتند، برای او خدم و حشمی فراهم گردید، ولی خواص از او کناره می گرفتند و عقیده به او نداشتند. او در میان صحن مطهّر در غرفه‌ای می نشست، زن و مرد بر قدم هایش می افتادند و می گریستند.
چند سالی به این منوال گذشت، عرب و عجم قید ارادت او را به گردن انداختند.
در آن ایّام، مرحوم آیت الله شیخ طه نجف در صحن مطهّر اقامۀ جماعت می کرد.
شبی مرد عربی آمد و خود را بر سجّادۀ شیخ طه انداخت، گریه و ناله می کرد و پیوسته می گفت: غلط کردم، غلط کردم.
شیخ طه با ملاطفت می پرسید: چه شده؟ داستان چیست؟ پسرم؟ او مرتّب ناله می کرد و می گفت: غلط کردم.
مردم به تماشای او جمع شدند، برخی می گفتند: دیوانه شده، برخی می گفتند: مورد ستم قرار گرفته. شیخ هم اصرار می کرد که پسرم چه شده؟
یک مرتبه به سوی ابراهیم خان اشاره کرد و گفت:
"این ملعون الوالدین".
تا این جمله را بر زبان جاری کرد، چشم ها به سویش خیره شد، دست ها بالا رفت که کتکش بزنند.
شیخ طه بر مردم تشر زد و گفت: صبر کنید ببینم چه می گوید.
آن مرد گفت: شغل من سقّایی است، به خانه ابراهیم خان آب می بردم و پیوسته به او التماس می کردم که مرا به مقامی برساند و از آنچه دارد، به من نیز عطا فرماید.
او در جواب می گفت: نه، تو لیاقت نداری، تو قابلیّت این مقام را نداری.
یک سال من از او تقاضا می کردم و او اجابت نمی کرد.
روزی به گریه افتادم و التماس را از حد گذرانیدم.
ابراهیم خان گفت: اگر مقام می خواهی، باید آنچه می گویم اطاعت و به دستور من عمل کنی.
گفتم: حاضرم.
گفت: برو، امور خانواده‌ات را فراهم کن و به آنها بگو که من مدّتی نخواهم آمد.
رفتم امور خانواده را تأمین کردم و آمدم.
مرا به سرداب خانه برد و گفت: حق نداری از این مکان خارج شوی. شب و روز باید در این سرداب باشی تا هنگامی که من اجازه خروج بدهم.
دستوراتی به من داد، اذکار و اورادی تعلیم کرد و گفت: باید در اوّل وقت وضو بگیری و نماز بخوانی.
من 40 روز در آن سرداب، مطابق دستور عمل می کردم و او خودش برای من غذا می آورد.
پس از 40 روز ظرفی آورد و گفت: از امروز باید در این ظرف ادرار کنی، با ادرار خود وضو بگیری و اعمال خود را با همان وضو انجام بدهی و نماز را هم با همان وضو بخوانی.
40 روز تمام به این دستور عمل کردم.
بعد از 40 روز تغییراتی در دستور داد و گفت: باید از امروز به همان طریق وضو گرفته، نماز بخوانی و هر روز یکصد مرتبه ...
بر من گران آمد، گفت: چاره نیست، اگر مقام می خواهی، باید به دستور عمل کنی. من نیز انجام دادم. غلط کردم، غلط کردم.
وقتی که 40 روز گذشت و 3 اربعین تمام شد، گفت: اکنون وقت آن است که به مقصد برسی، فردا پس از انجام عمل از سرداب خارج شو، برو در خارج شهر، آنچه دیدی و آنچه به تو گفته شد، به آن عمل کن.
فردا، که همان امروز باشد، از سرداب خارج شدم و دیدم اوضاع نجف به کلّی تغییر یافته، گویی این همان نجف نیست که 4 ماه پیش دیده بودم.
از دروازه بیرون رفتم، باغ بسیار خوبی دیدم، با درختان زیبا و نباتات خوش منظره، در آخر باغ، جمعی نشسته بودند و منبری نصب شده، شخصی با هیکل خاصّی بر فراز منبر نشسته بود و برای آن جمع سخنرانی می کرد.
من متحیّرانه به اطراف نگاه می کردم و بر حیرتم افزوده می شد که در بیرون نجف چنین باغی وجود نداشت، این چه منظره‌ای است که می بینم.
آرام آرام به سوی آن جمع قدم زدم، چون چشم آن گوینده از بالای منبر به من افتاد، گفت:
مرحبا به بندۀ من! من خدای تو هستم! مرا سجده کن تا به مقاصد خود برسی و تو را مانند ابراهیم خان گردانم.
گفتم: خدا شیطان را لعنت کند.
به مجرّد گفتن این جمله، از پشت سر سیلی محکمی به من وارد شد، به زمین افتادم و دیدم ابراهیم خان است. چند لگد به من زد و من بی هوش شدم، پس از مدّتی به هوش آمدم و دیدم در خارج نجف در میان آفتاب افتاده‌ام، نه باغی هست و نه کسی را می بینم. فهمیدم که این ریاضت شیطانی بوده، اکنون توبه می کنم، آیا توبۀ من قبول است؟
مرحوم شیخ طه که از بزرگان علمای عصر بود و در میان مردم عرب نفوذ داشت، تا این سخنان را شنید، به مردم خطاب کرد و به زبان عربی فرمود:
وای بر شما، که مرید چنین شخصی شده‌اید!!
مردم با شنیدن این داستان به خانۀ ابراهیم خان هجوم بردند که او را بکشند، او متوجّه شد و فرار کرد.
خانه‌اش را خراب کردند و اموالش را غارت نمودند، ولی به خودش دسترسی پیدا نکردند، اکنون هم کوچۀ ابراهیم خان در نجف معروف است.1
بازی شیطان
پرسش مهم دیگر این است که آیا واقعاً ممکن است، کسی از طریق شیطان به بعضی مقامات به ظاهر معنوی برسد و موفّق به اظهار امور خارق العادّه، مانند مکاشفه و خبر از غیب شود؟
در پاسخ باید گفت: بله، این امر شدنی است. حتّی ممکن است گاهی شخصی به مقاماتی برسد، بی آنکه متوجّه باشد این مقامات شیطانی است، نه الهی. توجّه به حکایتی که از زندگی آیت الله سیّد موسی زرآبادی (ره) نقل شده، در این زمینه بسیار راه گشاست.
آیت الله سیّد موسی زرآبادی (1294 ـ 1353 ق.) از علمای بزرگ قزوین، پیشتاز عرصۀ فقاهت، زهد، تقوا و تهذیب نفس.
مرحوم زرآبادی شاگردان برجسته‌ای تربیت کرده که از آن جمله است:
شیخ هاشم قزوینی (1380 ق.)؛ شیخ مجتبی قزوینی (1386 ق.)؛ شیخ علی اکبر الهیان (1380 ق.)؛ سیّد ابوالحسن حافظیان (1401 ق.).
روز ششم صفر 1415 ق. مرحوم سیّد جلیل زرآبادی (فرزند آیت الله سیّد موسی زرآبادی) را در صحن مطهّر "امامزاده حسین قزوین"، در کنار قبر پدرش دفن می کردند که دیوارۀ لحد فرو ریخت و پیکر مطهّر مرحوم زرآبادی پس از 62 سال تر و تازه مشاهده گردید.
نگارنده به قزوین رفتم تا این قضیه را از شاهدان عینی بشنوم و در کتاب "اجساد جاویدان" بنویسم.
در آن ایّام که شرح حال مرحوم زرآبادی را بررسی می کردم، از آیت الله حاج آقای موسی شبیری زنجانی در مورد ایشان سؤال کردم، فرمودند:
اگر در میان علمای شیعه، دو نفر به طور قطع صاحب کرامت باشد، یکی از آنها سیّد موسی زرآبادی است.
سپس فرمودند:
ایشان داستان جالبی دارند که من آن را از آیت الله ملکی شنیده‌ام.
استاد ما، مرحوم آیت الله حاج شیخ محمّد باقر ملکی، در آن ایّام در قید حیات بود، بنابراین به محضر ایشان رفتم و داستان را از ایشان شنیدم.
و اینک اصل داستان به نقل آیت الله ملکی، توسط مرحوم آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی، از مرحوم آیت الله زرآبادی: در ایّامی که در قزوین، امام جماعت بودم، مدّتی به سیر و سلوک پرداختم، به قدری پیش رفتم که پرده ها از جلوی چشمم برداشته شد، دیوارها در برابر من حائل نبود، در خانه نشسته بودم، رهگذرها را در کوچه و خیابان می دیدم.
روزی در کنار سجّاده نشسته بودم، صدایی از زیر سقف اطاق شنیدم که گوینده‌ای خطاب به من گفت:
حالا که به این مقام رسیده‌ای، اگر بخواهی به مدارج بالاتر و مقامات والاتر برسی، فقط یک راه دارد و آن ترک اعمال ظاهری است!!
گفتم: این اعمال ظاهری با دلایل قطعی و براهین مسلّم شرعی به ما ثابت شده است و من تا زنده هستم، هرگز آنها را ترک نخواهم کرد.
گفت: در این صورت آنچه به تو داده‌ایم، از تو پس می گیریم.
گفتم: به جهنّم.
تا این جمله را بر زبان جاری کردم، آن حال از من گرفته شد، دیگر نه پشت دیوار را می دیدم و نه از درون کسی خبر داشتم و از آن کشف و شهود دیگر هیچ خبری نبود.
تا حدود یک هفته بسیار ناراحت بودم که من پس از سال ها تلاش و تحصیل و تهذیب نفس، چگونه بازیچۀ شیطان شده بودم؟
پس از یک هفته به حضرت رسول اکرم (ص) متوسّل شدم، قلبم آرام شد و متوجّه شدم که شیطان از این اعمال ظاهری ما، با آن همه نقصی که دارد، آن قدر در رنج و عذاب است که سال ها تلاش می کند تا آن را از ما بگیرد.
بنابراین تصمیم گرفتم که با تمام قدرت به واجبات و مستحبّات بپردازم و در حدّ توان، هیچ عمل مستحبّی را ترک نکنم و از فضل پروردگار در پرتوی التزام به شرع مبین، حالاتی به من دست داد که حالات پیشین در برابر آن بسیار ناچیز بود.
آنگاه آیت الله ملکی چندین کرامت از کرامّت های مرحوم آیت الله زرآبادی 2، توسط مرحوم آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی 3 برای این جانب نقل فرمود.4
مهم ترین ویژگی مدّعیان دروغین
برای بسیاری این پرسش مطرح است که مهم ترین ویژگی کسانی که از طریق غیرشرعی به کشف و کرامات می رسند، چیست و این گروه از چه طریق به این توانمندی ها دست می یابند؟
یکی از مهم ترین ویژگی های عارف نماها ترک فرایض است، برخی از آنها که از مقامات ویژه برخوردار هستند، مطلقاً نماز نمی خوانند، برخی دیگر که در آن حد نیستند، گاهی می خوانند و گاهی نمی خوانند.
اگر بخواهیم این موضوع را ریشه یابی کنیم، باید عرض کنیم که این شیّادان هر چه دارند، از شیطان گرفته‌اند و شیطان چیزی را به رایگان به کسی نمی دهد، اوّل دین و ایمانشان را می گیرد، سپس چیزی به آنها می دهد که با آن در میان مریدها، آبرویی به دست آورند.
یکی از قراین مهم این موضوع، توقیع شریف حضرت بقیّه الله، ارواحنا له الفداء، است که آن را شیخ طوسی از احمد بن اسحاق روایت کرده است و اینک متن داستان:
شیخ صدوق به نقل از احمد بن اسحاق بن سعد اشعری (ره)5 می گوید:
برخی از اصحاب ما به خدمت ایشان آمده، اظهار کردند که: جعفربن علی (جعفر کذّاب) نامه‌ای برای آنها نوشته و خود را جانشین برادرش، امام حسن عسکری (ع) معرفی نموده است و گفته: آنچه از حلال و حرام و دیگر علوم مورد نیاز باشد، در نزد او هست.
احمد بن اسحاق گوید: چون نامه را خواندم، نامه‌ای به محضر حضرت صاحب الزّمان (ع) نوشتم و نامۀ جعفر را در داخل آن نهادم، پس جواب این گونه آمد:
من نمی دانم او به چه وجهی امیدوار است که ادّعایش کامل شود؟
1. آیا با فقاهت در دین خدا؟
به خدا سوگند، او حلال را از حرام نمی شناسد و در میان درست و نادرست فرق نمی گذارد.
2. یا با دانش و فضیلت؟
که حق را از باطل نمی شناسد و محکم را از متشابه تشخیص نمی دهد، حدود نماز را نمی داند، حتّی وقت نماز را نمی شناسد.
3. یا با پارسایی و زهد؟
خدا گواه است که او چهل روز نماز واجب را رها کرد، تا به گمان خود شعبده یاد بگیرد و شاید خبرش به شما رسیده باشد.
این ظرف های شراب اوست که پابرجاست و نشانه های گناهش برای همگان آشکار است.
4. یا معجزه‌ای دارد؟ پس آن را بیاورد.
5. یا دلیل و برهانی دارد؟ پس آن را اقامه کند.
6. یا نصّ (از امامان پیشین) دارد؟ پس آن را بیان کند.
حضرت بقیّـۀ الله (عج) در این توقیع شریف راز ترک نماز جعفر کذّاب را فرا گرفتن شعبده بیان می فرماید.
شیّادان زمان ما که عنوان عارف به خود بسته‌اند، از طریق گناه، از جمله ترک فرایض به شیطان تقرّب جسته‌اند و شیطان مطالبی در اختیار آنها گذاشته، تا به این وسیله مرید دور خود جمع کنند.
یکی از چهره های برجستۀ زمان ما که کشف و کرامات فراوان برای او نقل شده و توفیق انجام فرایض را نداشت، در برخی از گفته هایش ناخودآگاه به ارتباط خود با جنّّ تصریح کرده و می نویسد:
تا آن روز و قبل از شنیدن آن هاتف غیبی و ندای ملکوتی موفّق شده بودم، بسیاری از نیروهای نامرئی طبیعت را تحت فرمان درآورم، به طوری که در هر محفلی که حضور داشتم، عدّه‌ای از ارواح و جنّود جنّ حاضر بودند و دستوراتی را که به آنها می دادم، اطاعت می کردند.7
مدّعیان دروغین، روزی ادّعای بابیّت، روزی ادّعای مهدویّت، روزی ادّعای نبوّت، سرانجام ادّعای الوهیّت می کنند؛ چنان که در حالات علی محمّد باب مشهود است.
او نیز به ارتباط با جنّ بسنده نکرده، به ارتباط با ارواح پرداخته، حتّی ادّعای تسخیر ملک نموده است. او در این باره می گوید:
مهمتر ین ختم ها ختم سورۀ حمد است، موقعی که در مسجد سهله معتکف بودم، بدان مشغول شدم و به واسطۀ آن مهم ترین موکّلان که "الرّحمن" و "الرّحیم" هستند، در اختیارم گذارده شدند.!!
پس از آن بر سر هر قبری که می رفتم و سورۀ حمد را قرائت می کردم، به محض اینکه به "الرّحمن الرّحیم" می رسیدم، نه تنها آن دو ملک حاضر می شدند، بلکه صاحب آن قبر نیز از قبر بر می خاست و تحت فرمان من قرار می گرفت!! 8
برخی دیگر از این عارف نمایان گاهی نماز می خوانند و گاهی نمی خوانند.
یکی از اینها که چند سال پیش در گذشته، به یکی از بزرگان که در قید حیات است، گفته بود:
فلانی، مردم چقدر بی ظرفیّت هستند، من به یکی از مریدانم گفتم که من 15 روز نماز نخواندم، از من قهر کرد و دیگر به سراغم نیامد!!
او انتظار داشت که آن مرید، تعدادی سکّه به او بدهد و ابراز خوش وقتی کند که الحمدالله ایشان دیگر به عرفان واقعی دست یافته، دیگر فرایض از او برداشته شده!
یکی از عزیزان در مورد یکی از همین عارف نماها گفت: روزی به خانه‌اش رفتم، دیدم هاج و واج است، پرسیدم: چه شده؟
گفت: معراج رفته بودم، همین الآن بازگشتم، خیلی خسته هستم!!
گفتم: خوب از معراج چه آوردی؟
گفت: دو چیز:
به من گفتند که ریش خود را بلند کن!
دیگر فرائض از تو ساقط است!
اوّلی خوب است، چون ریش درازتر از حدّ معمول نشان ابلهی است و ایشان به آن مقام رسیده بود، ولی قبلاً نیز فرایض از او ساقط بود و ایشان هرگز توفیق نماز نداشت!!
مدّعیان دروغین مهدویّت
آنچه تاکنون گفتیم، بیشتر مربوط به مدّعیان دروغین عرفان و معنویّت بود، حال این پرسش مطرح می شود، آیا می توان این موضوعات را در مورد کسانی ادّعای ارتباط با امام زمان (ع) را دارند، نیز مطرح کرد؟
در پاسخ باید گفت: بسیاری از کسانی که ادّعا می کنند با امام عصر (ع) ارتباط دارند یا از ایشان فرمان می گیرند و برای فریفتن مردم امور غیرعادّی از خود آشکار می کنند، بی ارتباط با شیطان نیستند.
شیّادان زمان
یکی از مدّعیان دروغین که در گوشه و کنار مریدان گرد آورده، احمد حسن بصراوی است، که در بصره زندگی می کرد.
او چند سال پیش ادّعا کرد که من پسر امام زمان هستم، پس از حضرت بقیّـۀ الله من به جای او خواهم نشست!!
سپس ادّعا کرد که من همان یمانی هستم که وزیر اوّل پدرم می باشم!
برای توجیه یمانی بودنش گفت:
یمانی به معنای یمنی نیست، بلکه از مادّۀ "یمین" است و چون من دست راست پدرم هستم، یمانی نامیده می شوم!!
او با ارتباط تنگاتنگش که با شیطان دارد، معلوماتی را دربارۀ افراد مختلف از شیطان می گیرد، او افرادی را به نزد اشخاصی می فرستد و با نقل آن گفته ها، آنها را متقاعد می کند که وی در ادّعای خود صادق می باشد!!
من با یکی از افرادی که به او معتقد بود، چندین ساعت نشستم و سخن گفتم، ولی او در عقیده‌اش متزلزل نشد، وقتی او را لعن می کردم، ایشان به شدّت می لرزید.
در حدود 280 صفحه از مطالب او را از اینترنت برایم آورند، حتّی آیات قرآن را غلط نوشته بود و احادیث را تحریف کرده بود. جالب تر اینکه یکی از علما را تبلیغ کرده بودند و مطالب زیادی از خصوصیّات زندگی اش گفته بودند و از ایشان خواسته بودند که با ایشان بیعت کند، گفته بود که باید من ایشان را از نزدیک ببینم. گفته بودند: دیدارش ممکن نیست، ولی می توانید صدایش را بشنوید.
نوار صدایش را برای او گذاشته بودند، در حدود نیم ساعت خطابه خوانده بود، که ده ها غلط در متن آیات قرآن داشت؟!
عذر آورده بودند که نه، ایشان با قرائت دیگر می خواند! ایشان که اهل فضل بود، گفته بود: اینها ربطی به قرائت ندارد، ایشان حتّی از مقدّمات صرف و نحو هم بی خبر است.
پسر یکی از مراجع تقلید می گفت:
در صحن امام حسین (ع) 4 نفر از مبلّغان ایشان به من رسیدند و مرا به بیعت با او دعوت کردند، گفتم: به چه دلیل؟ گفتند: به دلیل اخبار غیبی.
گفتم: من اخبار غیبی را قبول ندارم، هرکس با شیطان رابطه داشته باشد، شیطان این اخبار را در اختیار او می گذارد.
گفتند: پس شما چه چیز قبول دارید؟ گفتم: مباهله.
فردا صبح ایشان با یکصد نفر از مریدانش به صحن مطهّر حضرت قمر بنی هاشم بیاید، من نیز با یکصد نفر از طلّاب بیایم، آنجا مباهله کنیم، هرکس صدمه بخورد باطل بودنش معلوم شود.
گفتند: حضرت ایشان را از مباهله نهی کرده است!!
خداوند منّان برای بیداری مردم و محفوظ ماندن آنها از شرّ شیّادان، آیه‌ای در قرآن به صراحت بیان فرموده:
"وَإِنَّ الشَّیَاطِینَ لَیُوحُونَ إِلَى أَوْلِیَآئِهِمْ؛9 شیاطین به اولیای خود وحی می کنند."
کسانی که در زمان ما ادّعای چشم برزخی دارند، غالباً از ارادتمندان ابلیس هستند، که در برابر پرستش شیطان، شیطان نیز مطالبی را از مطالب پشت پرده در اختیار آنها می گذارد و آنها به این وسیله مریدهای عوام را دور خود جمع می کنند.
زمینه سازان تسلّط شیطان
برای بسیاری این پرسش مطرح است که چه اموری زمینۀ تسلّط شیاطین بر انسان را فراهم می کند و موجب می شود که آدمی به ابزار دست شیطان تبدیل شود؟
براساس روایات در حالات و مواردی شیطان بهتر و راحت تر بر انسان سیطره پیدا می کند:
ترک غسل جنابت یا تأخیر انداختن آن؛ خشم و غضب؛ کبر و خودپسندی؛ دروغ پردازی؛ تأخیر انداختن نماز؛ خسوف و ضعف نفس؛ ترس از فقر و تنگدستی؛ یأس و نومیدی؛ پرخوری و مجالس عیش و نوش؛ ساز و آواز؛ لهو و لعب؛ خلوت با اجنّبی؛ فراموش کردن یاد خدا و روز جزا، توجه به زرق و برق دنیا؛ کوچک شمردن گناه؛ آز و طمع؛ حسد و کینه؛ فحش و بدگویی؛ پوشیدن جامۀ فخر و فاخر؛ بر فراز مرکب تیز پا.
راه های در امان ماندن از مکر شیطان
بالأخره آخرین پرسش این است که چگونه می توان از مکر و نیرنگ شیطان در امان ماند و مانع تسلّط شیاطین بر خود شد؟
براساس آنچه که در روایات معصومان (ع) آمده است، با انجام برخی کارها می توان با تسلّط شیطان مبارزه کرد و خود را از شرّ این دشمن بزرگ انسان در امان نگه داشت.
عناوین برخی از این امور به این شرح است:
توکّل به خدا؛ پناه بردن به خدا؛ روزه داری؛ یاد خدا و روز جزا؛ استغفار؛ صدقه؛ مواظبت بر اوقات نماز؛ مداومت بر اوقات نماز؛ تلاوت قرآن؛ بلند گفتن اذان؛ بر زبان راندن نام خدا؛ مداومت به آیت الکرسی پیش از خواب؛ تلاوت سوره های معوذتین (فلق و ناس)؛ رعایت بهداشت تن، لباس و خانه؛ شتاب در غسل جنابت؛ تلاوت آیۀ سخره (آیۀ سورۀ اعراف)؛ تلاوت سورۀ بقره در خانه؛ تلاوت دو آیۀ آخر سورۀ بقره پیش از خواب؛ خوابیدن با طهارت؛ حفظ زبان از دروغ، غیبت، تهمت، فحش؛ پرهیز از سوگند دروغ؛ پرهیز از غذای شبهه ناک؛ پرهیز از ربا، رشوه و مال یتیم؛ پرهیز از پرخوری؛ دوری از مسخره و استهزای مردم؛ اجتناب از گناه؛ پرهیز از لهو و لعب؛ دوری از ساز و آواز؛ پرهیز از دورویی و نفاق؛ پرهیز از تملّق و چاپلوسی؛ پرهیز از نگاه به نامحرم؛ اخلاص در عمل؛ پرهیز از شوخی و پر حرفی؛ اجتناب از مجالس لهو.
پی نوشت ها:
1. آیت الله سیّد علی علم الهدی، مناظره با دانشمندان، صص 125 ـ 128.
2. شرح حال جالب و جامعی از مرحوم زرآبادی به قلم محقّق عالی قدر استاد، محمّد رضا حکیمی به مناسبت شصتمین سال رحلتش در کیهان فرهنگی (سال نهم، شمارۀ دوازدهم) منتشر شد، سپس در کتاب "مکتب تفکیک"، صص 160 ـ 174 درج گردید.
4. شرح حال مرحوم شیخ مجتبی قزوینی نیز در کتاب ارزشمندی به نام: "متألّۀ قرآنی" زیر نظر ایشان تألیف شده است.
ویژه نامه جن، ماهنامه موعود شماره 123
نویسنده: علی اکبر مهدی پور
- سیره و صفات مهدی موعود در کلام امام حسین (ع)
- آخرالزمان و رویدادهای آن به ترتیب کدامند؟
- بهشت دیجیتالی: دوران باستان از دریچه عصر ماشین
- پشت پرده حمایت غرب از همجنس گرایی + عکس
- راه های مقابله با فتنه های آخرالزمان
- روایت امیرالمومنین از حوادث آخرالزمان
- فعالیت دو هزار و 500 فرقه انحرافی در جهان
- علامت های آخرالزمان
- آخرالزمان به دورانی گفته می شود که وقایعی عظیم و عجیب در آن رخ می دهد.
- علامه طباطبایی و نشانه های آخرالزّمان