پادشاه اردن از منظر دیگر - بخش سیزدهم
نکته ی جالبی که درباره ی ملک عبدالله وجود دارد و او را با این توضیحات روایات پیرامون سفیانی منطبق می سازد، این است که ملک عبدالله در بین سران کشورهای عربی منطقه، بالاترین درجه ی نظامی را دارد. به طوری که علاوه بر فرماندهی کل قوای دولت پادشاهی اردن، مقام سرهنگی سواره نظام سلطنتی انگلستان که یک هنگ زرهی است را دارد. (148) در واقع وی هم در کشور اردن و هم در ارتش انگلستان، مدارج بالای نظامی را طی کرده است. از سوی دیگر ملک عبدالله در رسانه ها و نشریات و سایت های اینترنتی، به عنوان شخصی که نسبت به جمع آوری ادوات نظامی ولع دارد مشهور است و از جمله تفریحات وی، جمع آوری سلاح و توانمند سازی ارتش اردن می باشد. (149) تصاویر بسیاری نیز از وی در اینترنت وجود دارد که شخصاً ادوات نظامی خریداری شده از دولت های غربی را آزمایش می نماید.
کسب مدارج بالای نظامی توسط ملک عبدالله دوم پادشاه اردن، در ارتش اردن و انگلستان.
کسب مدارج بالای نظامی توسط ملک عبدالله دوم پادشاه اردن، در کشور انگلستان.
ملک عبدالله دوم پادشاه اردن در حال آزمایش سلاح های خریداری شده برای ارتش این کشور.
سربازان ارتش اردن در حال تمرین نظامی.
ارتش مجهز اردن در حال رژه.
این حرص و ولع ملک عبدالله دوم پادشاه اردن آن هم در شرایطی که اردن در یک ثبات نسبی به سر می برد و از سوی اسراییل نیز با خطری مواجه نیست، عجیب به نظر می رسد و این نکته مسئله ای است که باید بیش از پیش زنگ خطر را برای مسئولین محترم کشورمان و سایر دولت های منطقه به صدا درآورد؛ چرا که حرکات خزنده و آرام کشور اردن در جمع آوری سلاح و تجهیز ارتش خود، آن هم در شرایطی که فعلاً خطر بزرگی این کشور را تهدید نمی نماید، بسیار مشکوک به نظر می رسد و ممکن است خبر از طوفانی بزرگ در آینده بدهد.
بدین ترتیب همانگونه که ملاحظه فرمودید، حرص و طمع ملک عبدالله دوم پادشاه
اردن در جمع آوری سلاح، و درجه ی بالای نظامی وی در بین رهبران کشورهای
منطقه، از نکات دیگری است که شباهت وی را با سفیانی روایات نشان می دهد.
11- شرایط ویژه و خاص ملک عبدالله و کشور اردن: در این بخش گرچه به بحث روایی
پیرامون شباهت ملک عبدالله با سفیانی روایات نمی پردازیم، اما نکاتی را
مطرح می کنیم که ممکن است در ایجاد یک حرکت خطرناک و عظیم در منطقه ی
خاورمیانه توسط ملک عبدالله تأثیر گذار باشد و او را به سمت
ایجاد لشکرکشی های عظیم به سایر کشورهای منطقه سوق دهد و از این جهت او
را شبیه به سفیانی نماید. قبل از هر چیز، وضعیت خاص کشور اردن، جلب
توجه می نماید. بدین ترتیب که این کشور با حمایت و نظارت خاص کشورهای غربی
و ماسونی و در رأس آنها انگلستان شکل گرفته است؛ به نحوی که
حتی نویسنده ی سرشناسی همچون خانم مری کریستینا ویلسون، نام کتاب خود
را « ملک عبدالله، بریتانیا و ساخت اردن » نهاده است. (150) جالب اینکه در
طی صد سال اخیر، اردن جزء معدود کشورهای منطقه ی خاورمیانه بوده است که از
ثبات نسبی برخوردار بوده و حکومت در آن، در دست خاندان شریف حسین که خود را
به اصطلاح هاشمی نامیده اند می باشد؛ در واقع برخلاف دیگر کشورهای عربی
منطقه همچون عربستان، عراق و سوریه، انگلستان و کشورهای غربی اجازه ندادند
که تغییری در ساختار سیاسی کشور اردن به وجود آید و حتی حکومت آن از
پادشاهی به جمهوری تبدیل گردد. البته این ثبات با توجه به وضعیت حفاظتی و
کمربند مانند اردن برای اسراییل چندان عجیب نیست و به نظر می رسد
دولت های ماسونی که اسراییل را به عنوان آخرین بازوی فراماسونری در
خاورمیانه پرورش داده اند، اردن را به عنوان سپر بلای اسراییل قرار داده و
اسراییل را در پشت این سد، در مقابل حملات احتمالی از سوی شیعیان و سایر
مسلمانان مجاهد که عمدتاً در مناطق شرقی فلسطین اشغالی ساکن هستند، محافظت
نموده اند.
با توجه به وضعیت مذکور و حمایت همه جانبه ی کشورهای غربی از اردن، پادشاهان
این کشور همواره نقش کلیدی در شیطنت ها و فتنه های منطقه ی خاورمیانه
داشته اند که از آن میان می توان به سازش دراز مدت با اسراییل، (151) دشمنی
با شیعیان، (152) حمایت از جنگ صدام علیه ملت مظلوم ایران، (153) پناه دادن
به منافقین، (154) دسیسه علیه حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه و بعد از
آن، (155) دست داشتن در ترور فرماندهان مقاومت همچون شهید مغنیه (156) و ...
اشاره کرد. بنابراین می توان انتظار داشت که پادشاهان اردن و از جمله ملک
عبدالله، به هر اقدامی در جهت تأمین منافع استعمار و کشور فاسد اسراییل دست
خواهند زد. حتی اگر این اقدام، لشکرکشی به چند کشور همسایه باشد.
علاوه بر این، وضعیت خاص کشور اردن از نظر منابع بنیادین اقتصادی، (157) ممکن است موجب شود تا سران این کشور از جمله ملک عبدالله، چشم طمع به سرزمین های همسایه بورزند و در صورت پیدا شدن منابع مالی عظیم در کشورهای همسایه (همانند آنچه که روایات درباره ی پیدا شدن گنجی (یا نفت) در منطقه ی قرقیسیا در شمال سوریه گفته اند)، (158) طمع ملک عبدالله و یا سایر سران اردن سبب گردد تا این پادشاهان به قصد تصرف منابع یاد شده، به کشورهای همجوار لشکرکشی نمایند.
